اصبغ

اصبغ. [ اَ ب َ ] (اِخ ) ابن محمدبن شیخ مهدی ، مکنی به ابوالقاسم . (361 - 426 هَ . ق . / 972 - 1035 م .) از مردم غرناطه و از مفاخر اندلس بود. در علوم حساب و هندسه و هیأت و فلک و طب مهارت داشت . او راست : المدخل الی الهندسه . تفسیر کتاب اقلیدس و کتابی بزرگ در هندسه و کتابی در اصطرلاب و کامل در حساب هوائی و جز اینها. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 121). وی به ابوالسمح و ابوالقاسم و ابن السمح نیز معروف بود. و رجوع به ابوالسمح و ابوالقاسم و ابن السمح و عیون الانباء و قاموس الاعلام ج 2 ص 990 و نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 45 شود.