اصحاب مشأمة
لغت‌نامه دهخدا
اصحاب مشأمة. [ اَ ب ِ م َ ءَ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اصحاب مشئمة. اصحاب دست چپ ، یا کسانی که بر خود شوم باشند: و اصحاب المشأمة ما اصحاب المشأمة. (قرآن 9/56). ابوالفتوح آرد: و هی مفعلة من الشؤم ، عرب دست چپ را بشومی خوانند، قال الشاعر:
السم و الشرفی شومی لدیک لهم
و فی یمینک ماءالمزن و الضرب .
و منه الشام و الیمن ، برای آنکه شام بر دست چپ کعبه است و یمن بر دست راست کعبه ومراد آنانند که ایشان را بر دست چپ به دوزخ برند. وگفتند: آنانند که نامه های ایشان بدست چپ دهند در قیامت . حسن گفت : آنان باشند که بر خود شوم باشند و عمرایشان در معصیت گذشته باشد. (از تفسیر ابوالفتوح چ قمشه ای ج 9 ص 313). و رجوع به اصحاب شمال شود.
السم و الشرفی شومی لدیک لهم
و فی یمینک ماءالمزن و الضرب .
و منه الشام و الیمن ، برای آنکه شام بر دست چپ کعبه است و یمن بر دست راست کعبه ومراد آنانند که ایشان را بر دست چپ به دوزخ برند. وگفتند: آنانند که نامه های ایشان بدست چپ دهند در قیامت . حسن گفت : آنان باشند که بر خود شوم باشند و عمرایشان در معصیت گذشته باشد. (از تفسیر ابوالفتوح چ قمشه ای ج 9 ص 313). و رجوع به اصحاب شمال شود.
