اصحاب ملکاءلغتنامه دهخدااصحاب ملکاء. [ اَ ب ِ م َ ] (اِخ ) پیروان ملکاء بودند که در روم ظهور کرد و بر آن استیلا یافت و بیشتر مردم روم از طریقت وی پیروی میکردند و یکی از سه فرقه ٔ معروف مسیحیان اند. رجوع به ملکائیه و ملل و نحل ص 107 شود.
