اصحاب عقبه ٔ اولی

اصحاب عقبه ٔ اولی . [ اَ ب ِ ع َ ق َ ب َ ی ِ لا ] (اِخ ) مقریزی ذیل اصحاب عقبه ٔ اولی آرد: آنگاه پیامبر (ص ) در عقبه ٔ منی هنگام موسم با شش تن ملاقات کرد که همه ٔآنان از خزرج بشمار میرفتند و به تراشیدن سر خود مشغول بودند. پیامبر نزد آنان بنشست و آنان را به خدا دعوت کرد و قرآن را بر ایشان بخواند. آن گروه به یکدیگر گفتند: او پیامبریست که یهود شما را به وی وعده داده است ، پس البته دیگران نباید بر شما سبقت گیرند،از اینرو دعوت پیامبر را اجابت کردند و به خدا و رسول او ایمان آوردند و گفته ٔ وی را تصدیق کردند و آنان عبارت بودند از: ابوامامة اسعدبن زرارةبن عدس بن ثعلبةبن غنم بن مالک بن نجار، و عوف بن حارث بن رفاعةبن حارث بن سوادبن مالک بن غنم (و او را عوف بن عفراء نیز گویند)، و رافعبن مالک بن عجلان بن عمروبن عامربن زریق و قطبةبن عامربن حدیدة (و او را قطبةبن عمروبن حدیده نیز گویند)بن عمروبن سوادبن غنم بن کعب بن خزرج ، و عقبةبن عامربن نابی بن حرام ، وجابربن عبداﷲبن رئاب بن نعمان بن سنان بن عبیدبن عدی بن غنم بن کعب بن سلمه . (از امتاع الاسماع ص 32). و رجوع به اصحاب عقبه ٔ ثانی شود.