اصعنفارلغتنامه دهخدااصعنفار. [ اِ ع ِ ] (ع مص ) رمیدن خران از ترس و پراکنده شدن . || پیچ خوردن گردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مصعنفر، صفت از اصعنفار؛ ماضی و نافذ از انسان و حیوان . (از اقرب الموارد). و رجوع به اصعفرار شود.
