اصفران
لغتنامه دهخدا
اصفران . [ اَف َ ] (ع اِ) زر و زعفران . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء) (بحر الجواهر). اهلک الناس الاصفران ؛ ای الذهب و الزعفران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || یا زعفران و ورس . یا زعفران و مویز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (قطر المحیط).
