اصفر تغلبی

اصفر تغلبی . [ اَ ف َ رِ ت َ ل َ / ل ِ ] (اِخ ) منتفقی . نام مرد دلاوریست که بروزگار خاندان بویه بسال 378 هَ . ق . در نتیجه ٔ دعوت خلفای عباسی در بحرین با قرامطه به نبرد و ستیز برخاست و پس از سرکوبی آنان به جزیره و دیاربکر نیز تاختن آورد و آن نواحی را هم تسخیر کرد و به ممالک روم نیز هجوم برد و بر آن استیلا یافت . پس از وی نسل او بلقب بنی اصفر شهرت یافتند و دیرزمانی بر بحرین فرمانروایی داشتند. ابن اثیر اصفر تغلبی را بجز اصفر منتفقی میداند و آنان را دو شخصیت می شمرد لیکن ظاهراً این دو نام یک تن بوده اند. (از قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به بنی اصفر شود.