اضارع
لغتنامه دهخدا
اضارع . [ اَ رِ ] (اِخ ) برکه ای است از کنده های اعراب در سمت غربی راه حاجیان که متنبّی آنرا در این بیت آورده است :
و مسی الجمیعی دئدأها
و غادی الاضارع ثم الدنا.
و مسی الجمیعی دئدأها
و غادی الاضارع ثم الدنا.
(از معجم البلدان ).