اضحوکه

اضحوکه . [ اُ ک َ ] (ع اِ) آنچه از آن بخندند. ج ، اضاحیک ، اَضاحِک . (از اقرب الموارد). آن چیز که مردمان را به خنده درآورد. (مهذب الاسماء). آنچه از وی خنده آید. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). آن چیز و سخن که مردم را به خنده آرد. (غیاث اللغات ): این اضحوکه را در خدمت سلطان بازگفتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ تهران ص 346).