اضغاءلغتنامه دهخدااضغاء. [ اِ ] (ع مص ) ببانگ آوردن کسی را و برانگیختن کسی را بر بانگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). برانگیختن به ضُغاء، و ضغاء بمعنی بانگ روباه و گربه و مانند آن است . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).
