اطافة

اطافة. [ اِ ف َ ] (ع مص ) اطافه ٔ کسی به چیزی ؛ نزول کردن بدان . (از اقرب الموارد). فرودآمدن بر کسی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). به کسی فرودآمدن . (تاج المصادر بیهقی ). || نزدیک گردیدن به کسی یا چیزی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || اطافه به امری ؛ احاطه کردن بدان . و در لسان آمده است : طاف به ؛ حام حوله . (از اقرب الموارد). احاطه کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گرد چیزی درآمدن . (تاج المصادر بیهقی ).