اطباء

اطباء. [ اِطْ طِ ] (ع مص ) خواندن کسی را بسوی چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). کسی را خواندن . (از اقرب الموارد). || اطباء قوم کسی را؛ دوست گرفتن وی را و قبول کردن و برگزیدن برای ذات خود. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). مصادقت کردن و دوستی کردن قوم با کسی و کشتن وی را. (از اقرب الموارد). اختلاف منتهی الارب و دو لغتنامه ٔ دیگری که بعین از آن لغات را اقتباس می کنند یعنی آنندراج و ناظم الاطباء با اقرب الموارد در قسمت دوم معنی اخیر کلمه از خواندن فعل «قبلوه » پدید آمده که در برخی از متنها «قبلوه » و در برخی دیگر «قتلوه » است . صاحب لسان العرب آرد: گویند: اطبی ̍ بنوفلان فلاناً؛ اذا خالّوه و قبلوه ، ابن برّی گفت : صواب آن خالّوه ثم قتلوه است .