اطلس
لغت‌نامه دهخدا
اطلس . [ اَ ل َ ] (اِخ ) نام سلسله ٔ کوه هایی که از میان مغرب و الجزایر و تونس می گذرد، ارتفاع آنها بین 3000 و 4500 متر. (از اعلام المنجد). و طول آن 2500 کیلومتر است . کوه اطلس را کوه درن هم می خواندند.
- جبال اطلس ؛ کوههای واقع در شمال افریقاست . (فرهنگ نظام ).
ابن خلدون در ضمن گفتگو از اقلیم سوم می نویسد: ... و در بخش اول و قریب یک سوم قسمت بالای (جنوب ) آن کوه درن دیده می شود. (مقدمه ٔ ابن خلدون ج 1 ص 111). و مترجم در حاشیه آرد: مقصود کوه اطلس است . (از فهرست نخبةالدهر). و در ص 112 می نویسد: و کوه درن (اطلس ) از جهت غربی مشرف بر بلاد مغرب اقصی است . و رجوع به مقدمه ٔ ابن خلدون ج 1 ص 113 و 114 و سلسله جبال اطلس در ج 2 ص 1203 وایران باستان ج 2 ص 1876 شود.
- جبال اطلس ؛ کوههای واقع در شمال افریقاست . (فرهنگ نظام ).
ابن خلدون در ضمن گفتگو از اقلیم سوم می نویسد: ... و در بخش اول و قریب یک سوم قسمت بالای (جنوب ) آن کوه درن دیده می شود. (مقدمه ٔ ابن خلدون ج 1 ص 111). و مترجم در حاشیه آرد: مقصود کوه اطلس است . (از فهرست نخبةالدهر). و در ص 112 می نویسد: و کوه درن (اطلس ) از جهت غربی مشرف بر بلاد مغرب اقصی است . و رجوع به مقدمه ٔ ابن خلدون ج 1 ص 113 و 114 و سلسله جبال اطلس در ج 2 ص 1203 وایران باستان ج 2 ص 1876 شود.
