اطهاءلغتنامه دهخدااطهاء. [ اِ ] (ع مص ) اطهاء مرد؛ مهارت یافتن وی در صناعت خویش . (از اقرب الموارد). زیرک و رسا گردیدن در پیشه و کار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) . || ماهر شدن در صناعت آشپزی . (از متن اللغة).
