اظرار

اظرار. [ اِ ] (ع مص ) اظرار مرد؛ راه رفتن وی بر روی سنگ های تیز و سخت . (از اقرب الموارد). راه رفتن بر سنگ های تیز و سخت . (از متن اللغة). رفتن بر سنگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رفتن بر سنگهای تیز. (تاج المصادر بیهقی ). || اظرار رونده ؛ افتادن وی در سرزمین پر از سنگ تیز و سخت . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || اظرار زمین ؛ فزونی یافتن سنگهای تیز و گرد آن . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).
- امثال :
اَظِرّی فانک ِ ناعلة ؛ به طاء معروف تر است . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به مَثَل ِ «اَطِرّی فانک ِ ناعلة» در ذیل مدخل اِطْرار شود.