اعتفار

اعتفار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کسی را بر زمین زدن . (از اقرب الموارد). || سر کسی گرفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جستن و حمله کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). به همدیگر برجستن و حمله آوردن . (از اقرب الموارد). || خاک آلودکردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). خاک آلود کردن لباس . (از اقرب الموارد). || خاک آلوده شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خاک آلوده نمودن . (آنندراج ). خاک آلوده گردیدن . (از اقرب الموارد).خاک آلود شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || شکاری را بر خاک افکندن شیر. (آنندراج ). شکار برابر خاک افکندن شیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دریدن و پاره کردن شیر کسی را. || مقتدر و توانا شدن . (از اقرب الموارد).