اعتواءلغتنامه دهخدااعتواء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) دهن کژ نموده بانگ کردن سگ یا آواز زشت و بلند برآوردن . || خم دادن چیزی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
