اعزان
لغت‌نامه دهخدا
اعزان . [ اِ ] (ع مص ) شریک نمودن کسی را در مقاسمت ، پس گرفتن هر یک بهره ٔ خود را بعد تقسیم . (منتهی الارب ) (آنندراج ): اعزن فلاناً اعزاناً؛ شریک نمود فلان را در نصیب و بهره و سپس هر کس بهره ٔ خود رابرد. (ناظم الاطباء). شریک ساختن کسی را در بهره و آنگاه هر یک نصیب خود را گرفتن . (از اقرب الموارد).
