اعصبةلغتنامه دهخدااعصبة. [ اَ ص ِ ب َ ] (ع اِ) ج ِ عَصیب ، بمعنی شش یا روده های درپیچیده و بریان کرده . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عُصُب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
