اعلاط

اعلاط. [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عُلُط، ناقه ٔ بی نشان یا بی مهار یا بی گردن بند. (آنندراج ). ج ِ عُلَط، یعنی ناقه ٔ بی نشان یا بی مهار و بی گردن بند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ِ عُلُط، بمعنی خر کوتاه و شترماده ٔ بی گردن بند و بی نشان . (از اقرب الموارد). || اعلاطالکواکب ؛ ستاره های روشن که نام ندارند.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ستاره های روشن که نام ندارند. تقول العرب : «لوکنت من العرب لکنت من انباطهااو من النجوم لکنت من اعلاطها. (از اقرب الموارد).