اعلیط

اعلیط. [ اِ ] (ع اِ) شاخ برگ ریخته . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (منتهی الارب ). شاخ و تنه که برگ آن ریخته باشد. (از اقرب الموارد). || غلاف بار مرخ که به پوست باقلی ماند یا برگ آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). پوستی که میوه ٔ مرخ سرخ را فراگرفته و به پوست باقلا ماند. برگ مرخ سرخ . ج ، اعالیط. (از اقرب الموارد). || نشان پهنای گردن شتر. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). نشانی در پهنای گردن شتر. (از اقرب الموارد).