اعیار

اعیار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ عَیر، خر وحشی باشد یا اهلی که اکثر به گورخر استعمال نمایند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ِ عَیر، خر هرچه باشد اهلی و یا وحشی و بیشتر در وحشی بکار رود. (از اقرب الموارد). عِیار. عُیور. عُیورَة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عیر شود. || (اِخ ) چند ستاره است روشن در گذرگاه سهیل . (منتهی الارب ). ستاره ای چند درخشان است که در گذرگاه سهیل قرار دارند. (از اقرب الموارد).