اعینلغتنامه دهخدااعین . [ اَ ی ُ ] (ع اِ) ج ِ عَین ، بمعنی چشم . اَعیان . عُیون . (منتهی الارب ). ج ِ عین . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). و رجوع به اعیان شود.
