اعین

اعین . [اَ ی َ ] (ع ص ) فراخ چشم . ج ، عین (اصله فعل بالضم ). (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فراخ چشم . (المصادر زوزنی ). فراخ چشم . مؤنث : عیناء. ج ، عین . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). || ذوالعَیَن یعنی آنکه سیاهی چشم وی در پهنی بزرگ باشد. و هی عیناء. ج ، عین . (از اقرب الموارد). آنکه سیاهی چشم وی کلان و بزرگ باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ما اعینه ؛ چه چشم زخم رساننده است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِ) گاو دشتی نر. ولاتقل : ثوراعین . (منتهی الارب ). گاو دشتی نر. (ناظم الاطباء). گاو نر وحشی . و جنبه ٔ اسم بودن آن غلبه دارد و صفت قرار نمی گیرد. لایقال : ثور اعین . (از اقرب الموارد).