اعینلغتنامه دهخدااعین . [ اَ ی َ ] (اِخ ) ابن تمیم . در عقدالفرید چنین آمده : قالت عائشة: قتل اﷲ مُذَمَّماً بسعیه علی عثمان ترید محمداً اخاها... و ساق الی اعین بن تمیم هواناً فی بیته ... (از عقدالفرید ج 5 ص 52).
