اغتشاش
لغت‌نامه دهخدا
اغتشاش . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خیانت پذیرفتن یا گمان غش و خیانت نمودن چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مقابل نصیحت پذیرفتن یا گمان غش بردن بچیزی یا خائن شمردن . استغشاش : اغتشه و استغشه ؛ ضد انتصحه و استنصحه او ظن به الغش اوعده غاشا. (از اقرب الموارد). || (اِمص ) مأخوذ از تازی . درهم شدگی کارها و آمیختگی آنها. شورش فتنه . هنگامه . طغیان و نافرمانی . (ناظم الاطباء).
