اغضف

اغضف . [ اَ ض َ ] (ع ص ) سگ دراز و فروهشته گوش . ج ، غُضف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گوش فروهشته از سگان . المسترخی الاذن من الکلاب . مؤنث : غَضْفاء. ج ، غُضف . (از اقرب الموارد). سست گوش . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). || سگ که گوشش سوی پس خمیده باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تیر درشت و آکنده پر، خلاف اصمع. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تیر که آکنده پر و درشت باشد، خلاف اصمع. (ازاقرب الموارد). || شب تاریک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شب سیاه . (از اقرب الموارد). || زیست ناعم و خوش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زندگی خوش . تقول : «نحن فی عیش اغضف لا بُؤس و لا شظف ». (از اقرب الموارد). || شیر دوتاگوش . (آنندراج ). شیر دوتاگوش یا فروهشته گوش یا شیر فروهشته پلک بالائین از خشم یا از کبر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شیر دوتاگوش و یا شیر که از خشم یا تکبر پلک بالایین چشمهای خود را فروهشته باشد. الاسد المتثنی الاذنین و قیل المسترخی اجفانه العلیا علی عینیه غضباً او کبراً. (از اقرب الموارد).