ترجمه مقاله

اغلال

لغت‌نامه دهخدا

اغلال . [ اَ ] (ع اِ) طوقهای آهنی . ج ِ غُل ّ. و آبهای روان . (غیاث اللغات ). ج ِ غل . طوقهای آهنی . (آنندراج ). ج ِ غل ، یعنی تشنگی یا سختی و سوزش تشنگی و سوزش شکم و گردن بند و هر چیز که گرد گیرد چیزی را. (منتهی الارب ). ج ِ غل یعنی طوق آهنی یا آنچه دست و گردن را با آن بندند و جز آن . (از اقرب الموارد). || ج ِ غَلَل یعنی سوزش و سختی تشنگی یا تشنگی و سوزش شکم و بیماریی است مر گوسپندان را وآب روان در میان درختان و آب که بر روی ریگ گاه ناپیدا شود و پالونه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مأخوذ از تازی . غلها و زنجیرهائی که برگردن ِ بندی اندازند. (ناظم الاطباء). غلهای آهنینی که بر گردن آویزند. (یادداشت بخط مؤلف ) :
به خرد خویشتن از آتش و اغلال بخر
تو خرد ورز اگر بیشتر از خلق خر است .

ناصرخسرو.


ابلیس رها یابد از اغلال گر ایدونک
در حشر شما ز آتش سوزنده رهائید.

ناصرخسرو.


آنکو سرش از فضل خداوند بتابد
فردا بکند آتش و اغلال سیانیش .

ناصرخسرو.


ترجمه مقاله