افاویق

افاویق . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَفواق ، جج ِ فیقَه ، یعنی شیر که میان دو دوشیدن گرد آید در پستان . || آب که در ابر فراهم آید و ساعت بساعت بارد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || افاویق اللیل ؛ اکثر از شب . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).