افتئات

افتئات . [ اِ ت ِ ] (ع مص )بربستن بر کسی باطل را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء). باطل بر کسی بربستن . (از اقرب الموارد). || کار کردن بخودرایی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). برای خود کار کردن . (ناظم الاطباء). کار کردن برای خود. (از اقرب الموارد). || بناگاه مردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). ناگهانی مردن و بدین معنی بصیغه مجهول آید. یقال : افتئت فلان (مجهولا)؛ ای مات فجاءة. (از اقرب الموارد).