افتاده حالی . [ اُ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) متواضع بودن . فروتنی . آرام بودن . بی حالی : کاکل از بالانشینی رتبه ای پیدا نکرد سنبل از افتاده حالی همنشین ما شده .

افتاده حالی

افتاده حال

بالا نشینی

حالی به حالی گردیدن

حالی به حالی شدن

حالی

تبه حالی

حالی هاکردن

پریشان حالی

حالی بین

بیزار بودن شدیدا

قلعه گلستان

bouvier

زادفرخ

trinomen

استفاده غلط

لغت‌نامه دهخدا