افتل

افتل . [ اَ ت َ ] (ع ص ) آرنج برآمده و سخت یا دور از پهلوی . (آنندراج ): مرفق افتل ؛ آرنج برآمده یا سخت یا دور از پهلو. قوم افتل ؛ ای بین الفتل . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || آن ستور که دست وی از بدن دور بود. (مهذب الاسماء نسخه خطی ). ناقه ای که در ذراع آن بیماری فتل باشد. (از اقرب الموارد).