افرة
لغت‌نامه دهخدا
افرة. [ اَ رَ / اُ ف ُرْ رَ ] (ع اِ) سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شدت . (اقرب الموارد). شدت و سختی . (ناظم الاطباء).
- افرةالحَرّ؛ سختی گرما و اول آن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). سختی گرما. (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). شدّت گرما و آغاز آن . (از اقرب الموارد). || آمیزش . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اختلاط. (از اقرب الموارد). || جماعت . || بلا. (ناظم الاطباء). این کلمه از ماده ٔ فرر و افر هر دو آمده است .
- افرةالحَرّ؛ سختی گرما و اول آن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). سختی گرما. (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). شدّت گرما و آغاز آن . (از اقرب الموارد). || آمیزش . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اختلاط. (از اقرب الموارد). || جماعت . || بلا. (ناظم الاطباء). این کلمه از ماده ٔ فرر و افر هر دو آمده است .
