افرغةلغتنامه دهخداافرغة. [ اَ رِ غ َ ] (ع اِ) ج ِ فِراغ ،بمعنی برآمدنگاه آب از دلو از میان دسته . || اسب نیکو گشاده رفتار و تنکبار و غیره . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به فراغ شود.
