افروزنده

افروزنده . [ اَ زَ دَ / دِ ] (نف ) تابان . درخشان . (ناظم الاطباء). درخشنده . درخشان . || روشن کننده . || مشتعل کننده . (فرهنگ فارسی معین ). اسم فاعل از افروختن یعنی سوزان . (فرهنگ شعوری ). || آنکه آتش می افروزد. (ناظم الاطباء). فروزنده . (یادداشت دهخدا). رجوع به فروزنده شود.