افطاء

افطاء. [ اِ ] (ع مص ) طعام خورانیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اطعام کردن . (از اقرب الموارد). || بسیار جماع کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || دشوارخوی گردیدن بعد نیکویی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بدخلق شدن پس از خوش خویی . (از اقرب الموارد). || فراخ حال شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گشاده حال گردیدن . (از اقرب الموارد).