افیاء

افیاء. [ اَف ْ ] (ع اِ) ج ِ فَی ٔ، بمعنی سایه ٔ زوال که بعد از گشتن آفتاب باشد. و غنیمت و غیره . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). سایه ها. اظلال . (یادداشت مؤلف ) : و ینبت فی رؤس جبال الشامخة و فی الافیاء. (ابن البیطار ذیل کلمه ٔ جنطیان ). و رجوع به فی ٔ شود.