افیونگرلغتنامه دهخداافیونگر. [ اَف ْ گ َ ] (ص مرکب ) افیون ساز. درست کننده ٔ افیون : اینت افیونگر است و آنت شکرگرهر دو به خاک اندرون برابر و مقرون .ناصرخسرو.
