اقتراشلغتنامه دهخدااقتراش . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) با هم به نیزه کارزار کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || کسب کردن . || سعایت کردن نسبت بکسی و بدی نمودن . (از اقرب الموارد).
