اقطاعةلغتنامه دهخدااقطاعة. [ اِ ع َ ] (ع اِ)بخشی از سرزمین خراج که سپاهی آن را تقطیع میکند و محصول آن زمین برای وی قرار داده میشود که روزی خورد. (اقرب الموارد). ج ، اقطاعات . (از اقرب الموارد).
