اقماء
لغتنامه دهخدا
اقماء. [ اِ ] (ع مص ) فربه شدن ستور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || خوار و حقیر کردن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ). || بشگفت آوردن . || موافق آمدن چراگاه شتران را. || خداوند شتران فربه شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
