اقهاء

اقهاء. [ اِ ] (ع مص ) خواهش طعام ناکردن و ناخوش داشتن آنرا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || اندک خورش شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || پیوسته قهوه [ می ] خوردن . || فرمانبرداری سلطان کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).