اقیانلغتنامه دهخدااقیان . [ اَق ْ ] (ع اِ) ج ِقَین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ قین ، بمعنی آهنگر. (آنندراج ). رجوع به قین شود.