التباط

التباط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) دست و پای بر زمین زدن شتر در رفتار. (منتهی الارب ). سخت بدویدن اشتر. (تاج المصادر بیهقی ). || دست و پای فراهم آوردن اسب . || اضطراب کردن . || سرگشته شدن . || کوشیدن . || گرد گشتن . || لازم گرفتن چیزی را. (منتهی الارب ).