التحاءلغتنامه دهخداالتحاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) (از «ل ح و») پوست از درخت باز کردن . (منتهی الارب ). پوست از چوب باز کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). || باز کردن گوشت از استخوان . (منتهی الارب ).
