التیاث

التیاث . [ اِ ] (ع مص ) درآمیختن . آمیخته شدن . (منتهی الارب ) التباس . (اقرب الموارد). || دشخوار شدن کار بر کسی . (تاج المصادر بیهقی ). || جامه در خود پیچیدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پیچیده شدن چیزی بر چیزی . (تاج المصادر بیهقی ). || التفات کردن . || سستی و درنگی کردن . (منتهی الارب ). درنگی کردن . (اقرب الموارد). || در گفتار بحجت درماندن . (اقرب الموارد). || فربه شدن . (منتهی الارب ). فربه و نیرومند گردیدن . (اقرب الموارد). || توانا گردیدن . (منتهی الارب ). || به خون آلوده گشتن . (اقرب الموارد). || بازداشتن کسی را از چیزی . || بازداشتن . (منتهی الارب ).