الثغ

الثغ. [ اَ ث َ ] (ع ص ) آنکه در زبانش شکستگی باشد یعنی حرف «س » را «ث » یا «ر» را «غ » یا حرفی را بجای حرف دیگر تلفظ کند. (از منتهی الارب ). کسی که بجای «ر» «ل » گوید و بجای «ش « »س ».(غیاث اللغات ). || نیکو برداشته ناشدن زبان جهت گرانی . (منتهی الارب ): و بسیار باشد که مردم الثغ را بیماری گرم افتد زفان گشاده گردد.