الحجةلغتنامه دهخداالحجة. [ اَ ح ُج ْ ج َ ] (ع اِ) کلمه ایست بجای اناحاقن (حاقن ، آنکه بول خود را حبس کرده باشد)، که شاگردان در مقام کسب اجازه به استاد معلم میگفتند. (یادداشت مؤلف ).
