الدقیلغتنامه دهخداالدقی . [اُ دُ ] (ترکی ، اِمص ) مرکب از الدق (شدن ) و «ی » که معنی ضمیر «او» یا «ش » فارسی را میدهد، الدقی یعنی شدنش ، بودنش . و رجوع به غیاث اللغات و آنندراج شود.
