العزةلغتنامه دهخداالعزة. [ اَ ع ِزْ زَ ت ُ لِل ْ لاه ] (ع جمله ٔ اسمیه ) مأخوذ از آیه ٔ «اء یبتغون عندهم العزة فان العزّة ﷲ جمیعاً» (قرآن 139/4) یا آیه ٔ «ان العزّة ﷲ جمیعاً» (قرآن 65/10)؛ یعنی قوت و عزت همگی خدای راست .
